Het verhaal van Peter
Peter is een van de vele collega’s die door ziekte is getroffen. Hij zit niet bij de pakken neer en zet sport in om aan een betere kwaliteit van leven en herstel te werken. Onlangs kreeg Peter een training van survival gedelegeerde Michel. Dit is zijn verhaal.
Begin 2020 werd ik geattendeerd op een herstelreis die door de NPSB georganiseerd werd. Met in het vooruitzicht de driedaagse Atlantic Coast Challenge in oktober 2020, heb ik me aangemeld. Na een gezellige maar ook serieuze intake door Jacqueline en Michel over doelen, wat breng je mee, wat kun je betekenen in de groep en wat kan de herstelreis voor jou betekenen, mocht ik deelnemen aan de voorbereidingen op deze reis.
Op een aantal momenten konden we in 2020 nog als groep trainen. Onder de altijd enthousiaste leiding van Jacqueline, Michel, Jeroen en Jeroen was er en gevarieerd programma met voor elk wat wils. Helaas zorgde COVID-19 ervoor dat de reis naar het mooie Cornwall in Engeland niet kon door gaan. Als groep trainen kon vervolgens door de landelijke maatregelen ook niet meer. Het thuis trainen ging wel gewoon door.
Tijdens een bosloopje rond het Henschotermeer kwamen herinneringen van vóór kanker ter sprake waaronder ook bootcamp en survivalrun. Michel had wel een goed idee om ergens een keer te trainen. Dus op een middag spraken we af bij de PTO in Amsterdam.
Met de juiste kleding en het geschikte schoeisel gingen we samen de ‘drassige weide’ in. In looppas van en naar de toestellen, diverse basic grondoefeningen en uiteraard ook iedere keer over touwen,
balken, netten en niet te vergeten klim- en klauter oefeningen. Samen hebben we ontzettend plezierig, coronaproof getraind en geoefend met een uitgebalanceerd fysieke inspanning. Als afsluiter had Michel nog wat leuks bedacht. Moesten we wel even van het terrein af…..
Na een stukje rennen kwamen we bij de rivier de Amstel om daar ‘even’ lekker’ een ‘dipje’ in het water te doen. Natuurlijk, wie wil dat nou niet…..? Ik was weliswaar het laatste jaar al wel koud water gewend door iedere ochtend koud af te douchen. Maar dit was even anders iets voorzag ik. Bedenk daarbij dat de ijsschotsen hier en daar nog zichtbaar waren van de ijspret van het weekend ervoor.
Met een ontbloot bovenlijf, maar gelukkig wel de tight en schoenen aan, liepen we de Amstel in. ‘Het water is ongeveer 1 à 2 graden’ waren de geruststellende woorden… Onder de bezielende begeleiding van Michel zijn we samen minuten lang te water geweest met slechts het hoofd boven water. Rustig je ademhaling controleren, mindfull zijn en ook dan samen lol hebben.
Eenmaal uit het water was er geen tijd voor aankleden. Gewoon met je spullen in de hand rennend terug, in je blote bovenlijf. Voorbij rijdende fietsers die soms wat raar (om)keken naar twee drijfnatte rennende mannen. Boven water was het met 11 graden veel warmer dan in het water. Opmerkelijk hoe je lichaam in positieve zin hierop reageert na de koude dip en het terug rennen. Heerlijk die rush.
Ik kijk terug op sportieve en uitdagende uurtjes fysiek bezig zijn. Dank Michel! Dankbaar dat dit mogelijk is en wordt gemaakt door de begeleiders van de NPSB herstelreis.
Ik hoop dat trainen met de groep snel weer tot de mogelijkheden gaat behoren. Met de hele groep nog een keer een dipje in de Amstel maken zou op het lijstje moeten komen te staan. Het water wordt de
komende tijd eigenlijk alleen maar warmer Naast nog een geplande digitale bijeenkomst kunnen de mensen van de herstelreis altijd overleggen met Jacqueline, Michel, Jeroen en Jeroen over de
mogelijkheden.
