Zaterdagavond 14 juni 2025, half tien. Thijs staat op de dansvloer in de conferentiezaal van het Top Hotel en laat zijn beste dansmoves zien. Hij is lang niet de enige. De DJ draait verzoeknummers uit allerlei verschillende landen. Het zit erop. Zojuist is de afsluitende ceremonie met bijbehorend galadiner geweest. Waar de dagen voor de wedstrijd alle deelnemers elkaar in het voorbijgaan nog voorzichtig aftastten, is alle spanning nu weg. De wedstrijd is geweest, de medailles zijn verdeeld, sport verbroedert. De muziek en dansvloer doen de rest.

Woensdagavond 11 juni 2025, kwart voor negen. Eén minuut geleden zijn Martijn en Peter met grote tassen en 2 glimmende mountainbikes aan boord gegaan van trein ES 453. Beter bekend als de ‘European Sleeper’. De reis gaat naar Praag, waar op zaterdag de allereerste USPE mountainbike cup verreden gaat worden. Een mountainbike wedstrijd voor ‘European Police’ zoals op de uitnodiging staat. Nederland is van de partij en stuurt een afvaardiging bestaande uit 6 mannen, 3 dames en 2 ploegleiders op duurzame wijze die kant op. Met tussenstops o.a. in Amsterdam, Amersfoort en Deventer vult de trein zich met meer mountainbikes, tassen en deelnemers.

De trein dendert maar door. De eerste zonnestralen schijnen donderdagochtend langs de blauwe gordijntjes in de drie slaapcabines en langzaam wordt iedereen wakker. Als de trein aankomt in Praag staat het vervoer richting het Top Hotel Praag al klaar. De fietsen worden zorgvuldig achter in een blauwe bus gezet. De selectie mag plaatsnemen in het witte busje ervoor. Aangekomen bij het hotel is het eerst tijd voor de lunch om vervolgens met de mountainbike de bospaadjes van Praag te ontdekken. Die zijn er volop en blijken al behoorlijk uitdagend met het nodige hoogteverschil en wortels. Toch fijn om op deze manier alvast te wennen aan het Tsjechische landschap. Teruggekomen in het hotel is het tijd om de accreditatie en startnummers op te halen. Het politie legimitatiebewijs wordt grondig geïnspecteerd door de organisatie en het anti-doping formulier door alle deelnemers ondertekend.

De wekker gaat op vrijdag vroeg. Tijd voor parcoursverkenning! De mountainbikes worden op een speciale aanhanger gezet. De selectie stapt in de bus, voor het hotel, naar Sazava waar de wedstrijd plaats zal vinden. De verkenning, van een gedeelte van het parcours, zal plaatsvinden onder leiding van een Tsjechische gids. Dat je niemand op het uiterlijk moet beoordelen, bleek maar weer eens. De gids, met niet het stereotype mountainbike postuur, kwam aanrijden op een vieze, onder de modder zittende, (hardtail) mountainbike en vertelde, in gebrekkig Engels, aan alle landen die present waren dat we de laatste lus van ongeveer 20 kilometer uit het parcours zouden gaan rijden. Daarbij zouden we ook 2 erg gevaarlijke afdalingen verkennen. De afdalingen werden aangegeven door een papiertje waarop een doodskop stond afgebeeld met de tekst; “for bikers only’. Voor onze gids waren de afdalingen geen probleem. Het grootste gedeelte van onze selectie nam toch maar het zekere voor het onzekere en liep naar beneden. Liever geen ongelukken en heel aan de start van de wedstrijd verschijnen. Terug in het hotel was het tijd om te ontspannen en konden de beentjes omhoog. Althans, voor bijna iedereen dan. Triatleet Richelle besloot om nog even een ‘easy’ 10 kilometer hard te lopen in de hitte.

De samenstelling van de selectie was behoorlijk gevarieerd, zowel qua leeftijd als sportachtergrond. Bij de dames rijdt Yva haar wedstrijden voornamelijk op de weg, gravel en strand. Richelle is fanatiek triathlete en is dus naast het fietsen, ook nog druk aan het zwemmen en hardlopen. Jannitta heeft de nodige ervaring met mountainbike marathons en is zelfs Europees en Wereldkampioen gravel.

Bij de mannen valt op dat er voldoende ervaring in de ploeg zit. Dat leeftijd maar een getal is blijkt hier nog maar eens. Peter ‘the machine’ (zoals de Spaanse ploeg hem noemt) is met zijn 64 jaar de oudste deelnemer. Peter viel vorig tijdens het NK mtb in Oldebroek op door een opvallend verzoek. Hij wilde graag met zowel de funklasse als elite wedstrijd meedoen. 2 wedstrijden achter elkaar. Met recht een machine te noemen dus. Martijn is met zijn 50 jaar+ een vaste kracht in de wielerselectie. Met ontelbaar veel wedstrijden op de weg en vele titels een nestor voor de jonge garde. Ravi neemt de honneurs van die jonge garde waar. Tussen Peter en Ravi zit zelfs 40 jaar leeftijdsverschil. Ravi heeft nog niet veel ervaring met wedstrijden rijden maar heeft een goed doorzettingsvermogen en is erg leergierig. Michael (KMAR), Manoah en Maarten zijn allen begin 40 en hebben de nodige ervaring in het wedstrijd rijden op de mountainbike. Zij stonden dan ook samen op het podium van het NK mtb in 2024 als nummers 1, 2 en 3.

RACEDAY!
De mannen starten om 09.30 met de wedstrijd van ongeveer 82 kilometer en ruim 2000 hoogtemeters.
De dames starten om 11.00 met de wedstrijd van ongeveer 52 kilometer en ruim 1300 hoogtemeters.
Zwarte hoog opgetrokken sokken, met zonnebrand ingesmeerde, geschoren, glimmende kuiten, zwarte koersbroek, donderblauw Politie tenue, neusstrip, grote zonnebril en helm. Onder die bril en helm een gezicht dat spanning, vertrouwen en plezier uitstraalt. Zo staan de 6 mannen vooraan klaar in het startvak. Naast ons de Duisters. Achter ons de Spanjaarden. 09.30. Daar is het startschot. Let’s GO!

Na het startschot volgde er een geneutraliseerde start. Dat wil zeggen dat de auto die voor het peloton rijdt niet ingehaald mag worden. Die auto kon er snel tussenuit. De eerste 2 kilometer werd gereden met een stijgingspercentage van 5,4% waardoor het hele veld al na 5 minuten uit elkaar lag. Risico om jezelf al zo vroeg op te blazen in het begin van de wedstrijd lag zeker op de loer.

De organisatie had gezorgd voor 3 bevoorradingsposten op de route van 82km. Jeroen die mee was als verzorger/ begeleider had samen met Thijs de route uitvoerig bestudeerd. Als zij op een bepaalde plek op het parcours zouden gaan staan, zouden de mannen 2x passeren en de dames 1 maal. Bidons werden de avond van tevoren geprepareerd en voorzien van sticker met naam van de renner en voorkeur van wat er in de bidon moest zitten (sportdrank/ water). Zodoende hoefden de renners niet te stoppen bij de neutrale posten. Na 30 kilometer zouden de mannen dan voor de eerste keer bij Thijs en Jeroen komen. Voor de renner was het simpel; Thijs en Jeroen waarnemen. Stoppen. Bidons eruit gooien. Thijs stopt 2 volle bidons in de houders. Jeroen smeert de ketting snel in. Vervolgens duwt Thijs de renner weer op gang. Dit alles binnen 10 seconden.
Prachtig staaltje teamwork.

Op het moment dat de mannen in de buurt van Thijs en Jeroen reden stonden de dames klaar voor de start van hun race. De dames stonden met een grote glimlach klaar. Gas dr op maar geen onnodige risico’s nemen en niet vergeten te genieten. 11.00. Daar is het startschot. Let’s GO!

Vlak na de start van de dames kwamen de routes van de 82 en 52 km samen, waardoor de mannen en dames op ongeveer hetzelfde moment dezelfde resterende afstand van het parcours reden.
Het parcours kenmerkte zich met steile klimmetje en pittige afdalingen. De mannen kregen 13 gecategoriseerde klimmen voorgeschoteld en de dames 8. Op enkele klimmen steeg het stijgingspercentage geregeld boven de 15% en werd het harken naar boven om vervolgens na een steile afdaling weer binnen een paar tellen beneden te staan. De temperatuur steeg met de minuut maar gelukkig kon de schaduw van het bos toch enige verkoeling geven. De combinatie van klimmen en temperatuur zorgde ervoor dat het een loodzware uitdaging werd. Goed blijven eten en drinken was cruciaal. Gelletje erin om vervolgens na 20/ 30 minuten de volgende te nemen. Lekker spul zeg.
Michael reed een sterke race en finishte als eerste en enige Nederlander onder de 4 uur met een tijd van 3 uur en 55 minuten. Goed voor een 12e plek in dit internationale veld. Na Michael, kwamen Manoah, Maarten, Ravi, Martijn en Peter over de finish. Martijn fietste halverwege de wedstrijd nog bij Manoah in de buurt maar reed helaas lek achter. Waar Martijn aanvankelijk dacht dat het einde wedstrijd was, kon hij toch zijn weg vervolgen door een Tsjechische redder in nood die zo aardig was om Martijn te helpen. Wat nou concurrentie, sport verbroedert. De Duitse mannen bleken een maatje te groot en gingen er met de prijzen vandoor. Individueel met plek 1 en 2 en Slowakije op 3. Het teamklassement bestaande uit de 4 beste renners per land ging eveneens naar Duitsland.

Jannitta had van tevoren gehoopt op een plek bij de eerste 6. Dat werd het ook. Na een erg sterke race kwam Jannitta als 6e dame over de finish. Yva en Richelle reden allebei ook een goede wedstrijd. Waar ze tijd lieten liggen op de technische stukken ten opzichte van andere ervaren mountainbikesters maakten ze dit meer dan goed op de stukken waar gas gegeven kon worden en waar de power in de benen goed tot recht kwam. De dames presteerden zelfs zo goed dat ze 3e werden in het landenklassement. Die klassering wordt opgemaakt uit de 2 beste rensters van elk land. Podium dus. Duitsland op 1, Tsjechië op 2 en Nederland 3. Trots! Een prachtig resultaat om mee naar huis te nemen.

1 van 5

Terugkijkend op het evenement komt er een grote glimlach tevoorschijn. Dat iedereen fit en gezond weer naar huis kan en er gelukkig geen ongelukken zijn gebeurd is het belangrijkste. De Tsjechische organisatie had alles perfect geregeld. De teamsfeer was bijzonder goed en erg prettig om mee te maken. Een prachtige ervaring met een bijzonder leuke club mensen bij elkaar. NPSB bedankt voor de faciliteiten en ondersteuning.

Team bedankt voor jullie inzet en gezelligheid, NPSB bedankt voor de faciliteiten en ondersteuning.