Vanwege de corona pandemie was het alweer 5 jaar geleden dat we een poging mochten wagen om ons te kwalificeren voor het EK Basketbal welke komende juni in Limoges (Fr) gehouden gaat worden.
Omdat veel (team)sporten het afgelopen jaar niet mochten plaatsvinden liet onze voorbereiding wat te wensen over. Een probleem wat ongetwijfeld voor de meeste landen ook gespeeld zou hebben. Helaas zaten we in de poule die op papier de zwaarste leek te zijn. Maar met goede moed en veel zin zijn we afgereisd naar Ech-sur-Alzette in Luxemburg. Na een busrit verzorgd door de Kmar kwamen wij rond de lunch aan in het gloednieuwe Youth Hostel waar we werden ondergebracht. ’s Middags was er wat tijd om in Esch-sur-Alzette te kijken, toevallig ook 1 van de culturele hoofdsteden van 2022 in Europa. Dat viel echter behoorlijk tegen en al snel werd het enige terras in de zon door ons overgenomen.
Na een korte training in de avonduren konden wij ons voor gaan bereiden op de volgende dag, D-Day voor ons. Via loting was bepaald dat wij 2 wedstrijden op 1 dag moesten spelen waarbij wij meteen in de ochtend gastheer Luxemburg als tegenstander zouden gaan krijgen. We wisten nog van het laatste EK in Athene in 2017 dat Luxemburg de laatste jaren behoorlijk aan de weg getimmerd had met de kwaliteit van hun selectie en dat deze wedstrijd zeker niet eenvoudig zou gaan worden.
De wedstrijd begonnen wij nerveus en wat ongelukkig in het afmaken en al vrij snel stond er een behoorlijke achterstand op het scorebord te staan. Vanaf dat moment kwamen we iets beter in het spel en werd het verschil niet meer groter en zelfs hier en daar konden wij inlopen. Na de rust begonnen wij sterk en even konden wij het gat behoorlijk verkleinen richting de 10 punten verschil maar helaas hebben wij dit niet de gehele tweede helft volhouden kunnen houden en werd het verschil weer wat groter. Hierna was de spanning wel volledig weg en uiteindelijk moesten wij met een toch behoorlijke nederlaag genoegen nemen. Eerlijk is eerlijk, het kwaliteitsverschil was dit keer te groot en Luxemburg speelde met een sterke selectie een behoorlijke niveau basketbal.
Aan het einde van de middag stond de tweede wedstrijd tegen Italië alweer op de planning, dus moesten we het verlies tegen Luxemburg snel achter ons laten. Om überhaupt nog kans te kunnen maken op een mogelijk EK ticket moest Italië worden verslagen om eventueel, afhankelijk van een ander kwalificatie toernooi, nog aanspraak te kunnen maken op een beste 2e plaats. De laatste keer dat wij Italië als tegenstander hadden betrof het EK in Turijn in 2013. Daar werd toen door ons overtuigend gewonnen tegen een overwegend wat ouder Italië. De kans dat dit nog steeds het zelfde team zou zijn was wel erg klein en dus konden wij moeilijk inschatten wat er van Italië te verwachten was.
De wedstrijd tegen Italië was een echte wedstrijd, we begonnen met meer overtuiging en namen al snel een kleine voorsprong. Het lukte ons echter niet om een comfortabele voorsprong te pakken en Italië bleef in ons kielzog en kwam ook zelfs een paar keer op voorsprong. Dit bleef de gehele wedstrijd zo doorgaan waarbij de Italianen de tweede helft net wat scherper schoten dan wij wat resulteerde in een kleine achterstand. Helaas konden wij dit in de laatste minuten deze niet meer goedmaken en verloren wij ook de 2e wedstrijd. Een bittere pil omdat wij toch ergens wel de hoop hadden in ieder geval met 1 winst partij hier weg te kunnen gaan.
Nu we definitief niet zullen verschijnen op het EK in Limoges kunnen we ons gaan richten op het volgende EK en de kwalificatie daarvoor in 2026. Dat is nog een heel eind weg maar dat geeft dan wel weer ruimte om het traject daarna toe goed uit te stippelen en voor te bereiden.
