Nieuwveen – In het groene hart van de Randstad ligt Golf- en Countryclub Liemeer. Een beetje sjieke naam voor een golfbaan met een zogenaamd ‘inland-links’ karakter: open, weinig begroeiing, harde fairways en greens, moeilijke rough en de wind die altijd vrij spel heeft.  Niet het soort baan dat een ‘allemansvriend’ is: je houdt van links-golf of niet. Feit is dat elke golfer een favoriete baan heeft: voor de één is dat een parkbaan (zoals bv. Zeewolde),  de ander houdt van bosbanen (zoals bv. Nunspeet) en weer een ander gaat graag naar zgn. links-banen (zoals bv. Liemeer en Dirkshorn). Zelf vond ik die laatste altijd (om het netjes te zeggen) uitermate lastige banen maar de laatste jaren ben ik het gaan waarderen: dat open karakter, het spelen met de elementen wind en water, het gokken op de goede bounce (en dan flink balen als het verkeerd uitpakt), de flink geonduleerde greens die de bal van links naar rechts en weer terug laten lopen.

Tegenwoordig mag je me er voor wakker maken: er gaat niets boven een heerlijk potje links-golf. 

Eerst NK Stableford sinds corona
Goed, terug naar de G&CC Liemeer. Voor het eerst in twee jaar werd er op maandag 20 september jl. weer een officieel golfkampioenschap gespeeld. De twee NK’s Strokeplay werden tijdens de coronacrisis niet gespeeld en het laatste NK Stableford dateerde van september 2019 op Wouwse Plantage, ook een prachtige parkbaan maar dat terzijde. Het NK Stableford is meestal de finale van de Politiegolftour, een reeks van zeven wedstrijden waarbij de beste vier meetellen voor het klassement Politiegolfer/Politiegolftopper van het jaar. Dan zou je zeggen: gegarandeerd dat de wedstrijd vol zit. Maar helaas, het NK trekt al jaren minder deelnemers dan de overige wedstrijden. Een kleine steekproef onder trouwe deelnemers die niet naar het NK kwamen, leerde dat de maandag een lastige dag is om vrij te krijgen én dat veel collega’s, al of niet gepensioneerd, in september met vakantie zijn. De vakantieperiode voor politiegolfers lijkt zich te verplaatsen van juli/augustus naar september. Wellicht toch eens over nadenken voor wat betreft de planning van de wedstrijden.

Prima voor de dag
Zowel de baan als de spelers lieten zich van de goede kant zien. De baan lag er prima onderhouden bij: strak gemaaide fairways en greens, al waren die wel wisselvallig van snelheid. En de baan had best ’s morgens de bunkers mogen aanharken. Ook al zijn we geen professionals, het is wel een NK. Toch weerhield dat een aantal spelers niet om uitstekend te spelen en hoge scores binnen te brengen. Opvallend was het hoge aantal birdies dat werd geslagen. Collega Gerard de Leeuw van de Landelijke Eenheid was daarin de beste: hij sloeg er maar liefst drie.

1 van 14

De prijsuitreiking
Ondergetekende had het druk met het verwerken van de scorekaarten. Zowel voor de wedstrijd als voor het klassement moesten de juiste scores in Excel worden gezet. Cynthia Dorland, bestuurslid van de NPSB met golf in haar portefeuille, was aanwezig voor de prijsuitreiking en hielp gelijk een handje met het opnoemen van scores en birdies. Dat werd uiteraard zeer op prijs gesteld. Traditioneel bij het NK waren er drie categorieën: lage, mid- en hoge handicap. De Nederlands Kampioen komt altijd uit de laagste categorie.

Na het gebruikelijke dankwoord aan de caddiemaster van Liemeer, Marjolein van Veen, en haar collega’s van de receptie, horeca, marshall- en greenkeepersstaf, ging de prijsuitreiking van start. Te beginnen met de birdies waarvoor een kleine, houten vogeltje werd uitgereikt aan: Diego Willemsens, Rick van den Berg, Abram Hoebé, Koos van der Werf, Roel van Hunnik, Theo Vrijland, Jan Koppers, Enno Wuijts, Michel ten Broeke, Ben van den Ende, René ten Berge, Jacqueline Poot, Mark Warmenhoven, Nellie de Koning, Gerard de Leeuw, Robert-Jan van Loveren en Wil Giesbertz.

De poedelprijzen voor de laagste scores waren voor Marcel Sterk en Patrick Vermeulen. Zoals iemand terecht opmerkte: “soms loont het om laatste te worden.” Overigens is het zo dat bij de prijsuitreiking de regel geldt: als je niet bij de prijsuitreiking aanwezig bent, vervalt je prijs aan de volgende speler in de uitslag. Het kan dus zijn dat iemand bv. tweede is geworden maar dat diens prijs naar een ander is gegaan. Ook dat hoort bij golf.

Ook waren er twee neary- en twearyprijzen. De eerste neary (in één slag het dichtst bij de hole) op hole 7 ging naar Michel ten Broeke en de tweede neary op hole 14 werd geslagen door Mick Visser. De eerste tweary (de tweede slag op een meestal korte par 4 het dichtst bij de hole) werd op hole 4 neer gezet door Abram Hoebé en op hole 12 door Wil Giesbertz. 

De uitslag
In de hogere handicapcategorie (20.1 – 36) ging de eerste prijs naar Ben van den Ende van de Landelijke Eenheid (hcp 24.2) die voor het eerst een overwinning in een politiegolfwedstrijd boekte. Hij bracht tevens de hoogste dagscore binnen met maar liefst 42 punten. Dat moet zo’n rondje zijn geweest van totale focus, niet nadenken maar ‘staan en slaan’ en putts die van onmogelijke afstanden vallen. Heerlijk zulke rondjes! Tweede werd Simon Meijer (ook LE, hcp 20.6) die ook niet eerder prijswinnaar was met 40 punten. Philip van den Hil (PDC, hcp 36.0), die tevens een topnotering in het klassement te verdedigen had, pakte de derde plaats met 38 punten.

Ook in de mid-handicapcategorie (14.1 – 20.0) waren de onderlinge verschillen maar klein. Wederom was het Wil Giesbertz (KMAR, hcp 18.2) die de eerste plaats opeiste met 41 punten. Het komt zelden voor maar het was zijn vijfde score van 40 of hoger dit seizoen.  Dat heet “pieken op het juiste moment”. Abram Hoebé (LE, hcp 15.9) had een tijdje niet meer aan wedstrijden mee gedaan maar profiteerde nu als lid van Liemeer volop van het thuisvoordeel: hij werd tweede met 39 punten. Hij werd op de voet gevolgd door Olav Christan (Amsterdam, hcp 16.2) die met 38 punten de derde plek opeiste.

In de laagste handicapcategorie (0 – 14.0) was het Mark Warmenhoven (Amsterdam, hcp 11.7) die zich naar de titel Nederlands Kampioen Stableford speelde. Met een solide ronde van 39 punten had hij van niemand echt concurrentie te duchten. Toen hij naar voren werd gehaald om zijn prijzen in ontvangst te nemen, leek het er op dat hij enigszins verrast was. Een dag later gaf hij via de app toe dat het best vreemd voelde om zich Nederlands Kampioen te noemen. En dat het leuk is om je naam op de beker te krijgen. “Sta je toch in een bijzonder rijtje” zo besloot hij. Mark, van harte gefeliciteerd; het was een waar genoegen om je als opvolger de wisselbeker uit te reiken!

Tweede in deze categorie werd Gerard de Leeuw (LE) die ook weer sterk speelde en 36 punten bij elkaar sloeg. Dat is op zich al een topprestatie. Gerard is al jaren de speler met de laagste handicap binnen het politiegolf. En bij golf is het zo dat hoe lager de handicap hoe moeilijker het is om een goede score te halen. Immers, er is erg weinig ruimte om foutjes goed te maken. Zeker in het stableford-systeem waar elk punt telt. Daar kwam bij dat Gerard in de week vóór het NK op zijn eigen thuisbaan Scherpenbergh een rondje twee onder par speelde. Dat bracht zijn handicap naar 5.4 waarmee hij het NK in ging. Een meer dan prima prestatie dus, zijn tweede plaats.

De derde plek was voor Rick van den Berg (KMAR, hcp 11.8) met eveneens 36 punten. Maar vanwege een iets hogere handicap dan Gerard werd hij derde. Zijn beste prestatie van het seizoen waarin het helaas maar aan drie wedstrijden kon meedoen maar wel het beste voor het laatste bewaarde.

Alle prijswinnaars kregen uit handen van Cynthia een fraaie trofee en een giftcard van Jumbo Golf. Nogmaals allen van harte gefeliciteerd!

Download: NK Stableford 2021 – uitslag

Afsluiting
Na de prijsuitreiking ging een deel van de deelnemers huiswaarts en ruim 20 spelers sloten de heerlijke golfdag af met een dagschotel vlees of vis. Zo werd er nog lang nagepraat over o.a. gemaakte en gemiste putts, longest drives en afzwaaiers en werd er alweer uit gekeken naar de volgende wedstrijd: de bij velen favoriete Texel Challenge op woensdag 13 oktober. Graag tot dan!

Petra,
gedelegeerde golf NPSB